Zaostrzenie konfliktu indyjsko–pakistańskiego, choć gwałtowne i niespodziewane, z szerszej perspektywy nie może dziwić. Obydwa państwa od 1947 roku (a więc od początku istnienia na nowożytnej scenie politycznej) pozostają w sporze o przynależność państwową terytorium dawnego (formalnie) suwerennego księstwa Dżammu i Kaszmir. Przybierał on rozmiar otwartej wojny w 1948 i 1965 roku, a także był terenem walk podczas wojny o niepodległość Bangladeszu w 1971 roku. Kilkakrotnie również dochodziło do wymiany ognia na linii demarkacyjnej w Kaszmirze (zwanej Linią Kontroli) po zamachach terrorystycznych w Indiach, dokonywanych przez separatystów, o których wspieranie New Delhi oskarża Pakistan. W 1999 roku społeczność międzynarodowa stanęła przed wyzwaniem deeskalacji działań militarnych w nowych warunkach: obydwa zwaśnione państwa oficjalnie były już lokalnymi mocarstwami atomowymi. Jednakże do tej pory strona indyjska nigdy nie sięgała po broń ekologiczną.
Continue readingTag: bezpieczeństwo ekologiczne
Zapowiedź prezydenta Donalda Trumpa o „konieczności wzięcia przez Europę odpowiedzialności za własne bezpieczeństwo”, połączona z pogłoskami o rychłym wycofaniu przez USA „jakiejś części” ich sił zbrojnych z Europy wywołała natychmiastową reakcję przedstawicieli największych państw kontynentu. Podczas szczytu w Londynie wskazali oni na konieczność rozbudowy europejskiego potencjału obronnego. Podobne oświadczenia złożyli później czołowi politycy europejscy: prezydent Francji, premier Wielkiej Brytanii oraz przewodnicząca Komisji Europejskiej. Politycy ci wskazali również na konieczność uniezależnienia się państw europejskich od amerykańskiego przemysłu obronnego. Z taką ogólną diagnozą i reakcją nie sposób się nie zgodzić, jednak problem pojawia się, gdy zastanowimy się nad szczegółami, które muszą zostać zrealizowane, żeby tę samodzielną zdolność do obrony odtworzyć (czy raczej stworzyć, gdyż co najmniej od 1945 roku pod względem militarnym państwa Europy Zachodniej były całkowicie zależne od USA).
Continue reading